Trakeotomi

Trakeotomi (/ ˌtreɪkiˈɒtəmi /, İngiltere ayrıca / ˌtræki- /) veya trakeostomi, boynun ön tarafında (ön) bir kesi (kesik) yapmak ve bir kesi yoluyla doğrudan bir hava yolu açmaktan oluşan cerrahi bir prosedürdür. trakea (nefes borusu). Ortaya çıkan stoma (delik) bağımsız olarak bir hava yolu olarak veya yerleştirilecek bir trakeal tüp veya trakeostomi tüpü için bir alan olarak hizmet edebilir; bu tüp, kişinin burnu veya ağzı kullanmadan nefes almasını sağlar. 

Tamamlanmış trakeotomi:

1 - Vokal kıvrımlar

2 - Tiroid kıkırdak

3 - Krikoid kıkırdak

4 - Trakeal halkalar

5 - Balon manşet

Etimoloji ve terminoloji

Trakeotomi kelimesinin etimolojisi iki Yunanca kelimeden gelir: "kesmek" anlamına gelen tom- (Yunanca τομή tomḗ'dan) ve trakea kelimesi (Yunanca τραχεία tracheía'dan). Trakeostomi kelimesi, "ağız" anlamına gelen kök stoma- (Yunanca στόμα stóma'dan) dahil, yarı kalıcı veya kalıcı bir açıklığın yapılmasını ve açıklığın kendisini ifade eder. Bazı kaynaklar, yukarıdaki terimlerin farklı tanımlarını sunar. Belirsizliğin bir kısmı, stomanın (deliğin) oluşturulduğu anda amaçlanan kalıcılığının belirsizliğinden kaynaklanmaktadır. 

Belirteçler

Birisinin trakeotomi yaptırmasının dört ana nedeni vardır:

1) Acil hava yolu erişimi

2) Uzun süreli mekanik ventilasyon için hava yolu erişimi

3) Fonksiyonel veya mekanik üst hava yolu tıkanıklığı

4) Trakeobronşiyal sekresyonların azalmış / yetersiz klirensi 

Üst hava yolu tıkanıklıklarının baypas edilmesi

Akut (kısa vadeli) durumda, trakeotomi endikasyonları arasında şiddetli yüz travması, baş ve boyun tümörleri (örneğin kanserler, dallı yarık kistleri) ve akut anjiyoödem ve baş ve boyunda iltihaplanma gibi durumlar yer alır. Başarısız trakeal entübasyon bağlamında, trakeotomi veya krikotirotomi yapılabilir. 

Uzun süreli havalandırma

Kronik (uzun vadeli) durumda, trakeotomi endikasyonları, uzun süreli mekanik ventilasyon ve trakeal tuvalet ihtiyacını içerir (örn. Komadaki hastalar veya baş ve boynu içeren kapsamlı ameliyat). Trakeotomi, yatıştırıcı ve vazopresör uygulamasında ve yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) kalış süresinde önemli bir azalmaya neden olabilir. 

Trakeostomi tüpü ve endotrakeal tüpler genellikle nefes almaya yardımcı olmak için ventilatörlere bağlanır.

Aşırı durumlarda, prosedür, sürekli pozitif hava yolu basıncı (CPAP) tedavisine tolerans göstermeyen hastalarda görülen şiddetli obstrüktif uyku apnesi (OSA) için bir tedavi olarak gösterilebilir. Trakeostominin OSA için iyi çalışmasının nedeni, üst hava yolunu tamamen atlayan tek cerrahi prosedür olmasıdır. Bu prosedür, obstrüktif uyku apnesi için, uvulopalatofaringoplasti, genioglossus ilerletme ve maksillomandibuler ilerletme ameliyatları gibi diğer prosedürlerin OUA için alternatif cerrahi modaliteler olarak tanımlandığı 1980'lere kadar yaygın olarak uygulanmıştır.

Zamanlama (erken ve geç)

Uzun süreli ventilasyon gerekiyorsa, genellikle trakeostomi düşünülür. Bu prosedürün zamanlaması klinik duruma ve bireyin tercihine bağlıdır. 2000 yılında yapılan uluslararası çok merkezli bir çalışma, mekanik ventilasyona başlanması ile trakeostomi yapılması arasındaki medyan sürenin 11 gün olduğunu belirlemiştir. Tanım hastane ve sağlayıcıya göre değişmekle birlikte, erken trakeostomi 10 günden az (2 ila 14 gün) ve geç trakeostomi 10 gün veya daha fazla olarak kabul edilebilir.

2015 yılında yapılan bir meta-analiz, yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) gün sayısının azalması, yatıştırıcı ilaç kullanımının azalması ve ölüm oranlarının azalması dahil olmak üzere, geç trakeostomiye kıyasla erken trakeostomiden daha iyi sonuçlar ortaya koydu. Bununla birlikte, aynı yıl yapılan başka bir meta-analiz, sedatif ilaçların azaltılmış süresi dışında erken ve geç trakeostomi arasında önemli bir fark bulamadı. Erken trakeostominin minimal veya kanıtlanmamış yararı göz önüne alındığında, birçok sağlık hizmeti sağlayıcısı, ekstübasyon, solunum tüpünün çıkarılması bir seçenekse, gereksiz ameliyatları veya uzun süreli mekanik ventilasyonu önlemek için en az 10 gün beklemeyi tercih eder. 

Parçalar

Bir trakeostomi tüpü tek veya çift lümenli olabilir ve ayrıca kelepçeli veya kelepçesiz olabilir. Çift lümenli bir trakeostomi tüpü, bir dış kanül veya ana şaft, bir iç kanül ve bir tıkayıcıdan oluşur. Tıkaç, trakeostomi tüpü yerleştirilirken dış kanülün yerleştirilmesine rehberlik etmek için kullanılır ve dış kanül yerleştirildikten sonra çıkarılır. Dış kanül yerinde kalır, ancak salgıların birikmesi nedeniyle, kullanımdan sonra temizlik için çıkarılabilen veya değiştirilebilen bir iç kanül vardır. Tek lümenli trakeostomi tüpleri, daha dar hava yolları için uygun, çıkarılabilir bir iç kanüle sahip değildir. Kaflı trakeostomi tüplerinin ucunda, onları yerine sabitlemek için şişirilebilir balonlar bulunur. Bir trakeostomi tüpü, havanın gırtlaktan geçmesine izin vererek konuşmaya izin veren bir veya birkaç delikle pencere açılabilir. 

Passy-Muir valf

İnsanların konuşmalarına yardımcı olmak için özel trakeostomi tüp kapakçıkları (Passy-Muir kapak gibi) yaratılmıştır. Hasta tek yönlü tüple nefes alabilir. Ekspirasyonun ardından basınç, valfın kapanmasına, havayı tüpün etrafına yeniden yönlendirmesine, ses kıvrımlarını geçmesine ve ses üretmesine neden olur. 

Şişirilebilir manşetli (sağ üst) bir dış kanül (üst öğe), bir iç kanül (ortadaki öğe) ve bir tıkayıcı (alt öğe)

Ameliyat prosedürü

Enstrümanlar

19. yüzyılın sonlarında, bazı cerrahlar trakeotomi prosedürünü gerçekleştirmede uzmanlaştı. Kullanılan ana araçlar şunlardı:

"İki küçük neşter, bir kısa yivli direktör, bir tenakulum, ekartör olarak kullanılabilen iki anevrizma iğnesi, bir çift arter pensi, hemostatik forseps, iki çift kesme pensi, bir makas, bir sivri uçlu tenotom, a trakeal forseps çifti, trakeal dilatör, trakeotomi tüpleri, bağlar, süngerler, esnek bir kateter ve tüyler ".

Ameliyatın aciliyeti nedeniyle bağlanmayan ayrılmış damarlardan kanamayı kontrol etmek için hemostatik forseps kullanıldı. Genellikle, her iki tarafta isthmus tiroid bezini klempleyerek trakeayı ortaya çıkarmak için kullanıldılar. Trakeayı fiziksel olarak açmak için, keskin uçlu bir tentom, cerrahın uçları trakeanın açıklığına kolayca yerleştirmesine izin verdi. İnce noktalar, doktorun kesisini daha iyi görmesini sağladı. "Golding Bird" gibi trakeal dilatatörler açıklıktan yerleştirildi ve daha sonra "takılı oldukları vidayı döndürerek" genişletildi. Sağda gösterildiği gibi trakeal forseps, gırtlaktan yabancı cisimleri çıkarmak için yaygın olarak kullanılmıştır. O zamanki optimum trakeal tüp, trakea ve "mukus membranına" çok az zarar verdi.    

Bir trakeotomi için en iyi pozisyon, boynu en büyük çıkıntıya zorlayan pozisyondur ve hala da öyle. Genellikle hasta, omuzlarının altına bir yastık yerleştirilerek desteklenmesi için bir masaya sırt üstü yatırılır. Kollar, daha sonra yollarına çıkmamalarını sağlamak için tutturulmuştur. Günümüzde trakeotomilerde kullanılan araçlar ve teknikler uzun bir yol kat etti. Soluk borusu yoluyla kesiğe yerleştirilen trakeotomi tüpü çeşitli boyutlarda gelir, böylece daha rahat bir oturuş ve nefes alma makinesinin desteğini bozmadan tüpün boğazın içine ve dışına çıkarılmasına olanak tanır. Günümüz dünyasında bu ameliyatları yaparken genel anestezi kullanılıyor, bu da hasta için çok daha tolere edilebilir hale getiriyor.

Trakeotomi için cerrahi aletlerde önemli gelişmeler arasında Josephine G. Fountain (RN) tarafından icat edilen direkt emme trakeotomi tüpü; kendisine patent no. 1962'de 3039469, trakeadan mukusun temizlenebilme yollarını iyileştiren ve hastanın nefes alıp vermesini ve konforunu artıran direkt emme trakeotomi tüpü için.

Açık cerrahi trakeotomi (OST)

Yapılan tipik prosedür açık cerrahi trakeotomidir (OST) ve genellikle steril bir ameliyathanede yapılır. Optimal hasta pozisyonu, boynu uzatmak için omuzların altındaki bir yastığı içerir. Genellikle enine (yatay) bir kesi, suprasternal çentiğin iki parmak genişliğinde yapılır. Alternatif olarak, boynun orta hattında tiroid kıkırdağından suprasternal çentiğin hemen üstüne dikey bir kesi yapılabilir. Deri, deri altı doku ve kayış kasları (belirli bir boyun kası grubu), yukarı doğru kesilebilen veya geri çekilebilen tiroid istmusunu ortaya çıkarmak için bir kenara çekilir. Krikoid kıkırdağın uygun şekilde tanımlanmasından ve trakeayı sabitlemek ve ileri doğru çekmek için bir trakeal kancanın yerleştirilmesinden sonra, trakea kıkırdak halkaları arasındaki boşluktan veya birden fazla halka boyunca dikey olarak kesilerek açılır (çapraz kesi). Bazen bir trakeal kıkırdak halkasının bir bölümü tüpün yerleştirilmesini kolaylaştırmak için çıkarılabilir. Kesi yapıldıktan sonra, uygun boyutta bir tüp yerleştirilir. Tüp bir ventilatöre bağlanır ve yeterli ventilasyon ve oksijenasyon doğrulanır. Trakeotomi aparatı daha sonra trakeotomi bağları, deri sütürleri veya her ikisi ile boyuna tutturulur.

Perkütan dilatasyonel trakeotomi (PDT)

Griggs ve Ciaglia Blue Rhino teknikleri şu anda kullanımda olan iki ana tekniktir. Bu iki teknik arasında net bir fark ortaya çıkmadan bir dizi karşılaştırma çalışması yapılmıştır. PDT'nin OST'ye göre bir avantajı, prosedürü hastanın yatağında gerçekleştirme yeteneğidir. Bu, bir ameliyathane (OR) prosedürü için gereken maliyetleri ve zamanı / insan gücünü önemli ölçüde azaltır 

Ciaglia tekniği

Daha önceki bazı yanlış başlangıçlar olsa da, yaygın olarak kabul gören ilk perkütan trakeotomi tekniği 1985 yılında New Yorklu bir cerrah olan Pat Ciaglia tarafından tanımlanmıştır. Bu teknik, giderek daha büyük boyutta yedi dilatatör seti kullanılarak bir dizi ardışık dilatasyonu içerir.

Griggs tekniği

Bir sonraki yaygın olarak kullanılan teknik, 1989 yılında Avustralyalı yoğun bakım uzmanı Bill Griggs tarafından geliştirilmiştir. Bu teknik, tek bir adımda ana dilatasyon performansını sağlayan bir kılavuz tel üzerinden geçmelerine olanak tanıyan, merkezi bir deliğe sahip özel olarak modifiye edilmiş bir forseps çiftinin kullanılmasını içerir.

Fantoni tekniği

1995 yılında Fantoni, bir kılavuz telin gırtlaktan geçirilmesini ve bunun üzerinden koni şekilli bir yapıya sahip bir trakeostomi tüpünün demiryoluyla sürülmesini içeren bir perkütan trakeostomi translaringeal yaklaşımı geliştirdi. Giriş ve çıkış prosedürü olarak da bilinir. Bu teknik, stomayı gerçekleştirmek için özel prosedür ile karakterizedir. Esnek bir kanüle kaynaklanmış yumuşak plastik malzemeden bir koni, glotis yoluyla trakeaya geçirilir ve daha sonra pretrakeal tabakalardan boynun dışına çıkarılır. Bu dilatasyon manevrasının yönü trakeal lümenin içinden boynun dışına (Giriş / Çıkış) ve bu nedenle diğer geleneksel perkütan trakeostomilerin Çıkış / Giriş yönünün tam tersidir. Koni daha sonra kanülden ayrılır ve bu da trakeada konumlandırılmasına neden olur.

Bu yöntem, ikisi özellikle önemli olan önemli avantajlar sağlar: arka duvarın delinme riskinin ortadan kaldırılması ve yerel travmanın daha da azaltılması olası olmayan bir düzeye indirilmesi. Prosedür sırasında bir ventilasyon kateteri kullanılması, hava yolunun tam kontrolüne ve tekniğin endikasyonlarının ciddi solunum yetmezliği olan hastalara genişletilmesine izin verir. 

Ciaglia mavi gergedan tekniği

"Mavi gergedan" olarak bilinen tek bir konik dilatör kullanan orijinal Ciaglia tekniğinin bir varyantı, bu yeni tekniklerin en yaygın kullanılanıdır ve büyük ölçüde erken çoklu dilatör tekniğinden devralmıştır.

Ambesh SP (2005), eliptik şaftlı T şeklinde bir dilatör içeren bir T-Trach kitini (T-Dagger) piyasaya sürdü. Dilatör şaftı, sokulacak trakeostomi tüpünün boyutlarına göre uzunluğu işaretlenir ve çok sayıda deliği vardır. Bu T şeklindeki dilatör, giriş sırasında daha iyi kavrama sağlar ve eliptik şaftı, iki trakeal halka arasında kalibre edilmiş bir trakeal stoma oluşturur ve trakeal halka kırılmasını en aza indirir. 

Kontrendikasyonlar

Perkütan trakeostomi için birkaç mutlak kontrendikasyon vardır:

- Trakeostomi bölgesinde aktif enfeksiyon

- Kontrolsüz kanama bozukluğu

- Kararsız kardiyopulmoner durum (şok, aşırı zayıf ventilasyon durumu)

- Hasta hareketsiz kalamıyor

- Trakeolaringeal yapıların anormal anatomisi

Perkütan trakeostomi tipik olarak pediyatrik hastalarda önlenir.

Perkütan trakeostomi aşağıdakilerin varlığında güvenle yapılabilir:

- Obezite

- Nötropeni

- Sternotomi tarihi

- Omurilik yaralanması

- Trakeostomiyi tekrarlayın 

Riskler ve komplikasyonlar

Diğer cerrahi işlemlerin çoğunda olduğu gibi, bazı vakalar diğerlerinden daha zordur. Çocuklarda ameliyat, boyutları daha küçük olduğu için daha zordur. Kısa boyun ve daha büyük tiroid bezleri gibi zorluklar trakeanın açılmasını zorlaştırır. Düzensiz boyunlu, obez ve büyük guatrlı hastalarda başka zorluklar da vardır. 

Olası komplikasyonlar

Olası birçok komplikasyon arasında kanama, hava yolu kaybı, deri altı amfizem, yara enfeksiyonları, stomal selülitler, trakeal halkaların kırılması, trakeostomi tüpünün kötü yerleştirilmesi ve bronkospazm yer alır.

Erken komplikasyonlar arasında enfeksiyon, kanama, pnömomediastinum, pnömotoraks, trakeoözofageal fistül, rekürren laringeal sinir hasarı ve tüpün yer değiştirmesi yer alır. Gecikmiş komplikasyonlar arasında trakeal-innominat arter fistülü, trakeal stenoz, gecikmiş trakeoözofageal fistül ve trakeokutanöz fistül bulunur.

Bir 2013 sistematik derlemesi (1985'ten Nisan 2013'e kadar yayınlanan vakalar), perkütan dilatasyonel trakeostominin (PDT) komplikasyonlarını ve risk faktörlerini inceleyerek, kanama (% 38.0), hava yolu komplikasyonları (% 29.6), trakeal perforasyon ( % 15,5) ve pnömotoraks (% 5,6) Hem açık cerrahi trakeotomi (OST) hem de PDT'deki ölüm oranlarını inceleyen benzer bir sistematik inceleme 2017'de (1990'dan 2015'e kadar olan vakalar), iki teknik arasında benzer ölüm oranları ve ölüm nedenleri belirledi. 

Kanama

Kanama nadirdir, ancak trakeostomi sonrası ölümün en olası nedenidir. Genellikle trakeoarteryel fistül, trakea ve yakındaki kan damarları arasındaki anormal bağlantı nedeniyle oluşur ve en sık olarak işlem yapıldıktan sonra 3 gün ila 6 hafta arasında ortaya çıkar. Fistüller, yanlış yerleştirilmiş ekipman, basınç yaralarına veya mukozal hasara neden olan yüksek manşet basınçlarından, düşük cerrahi trakea bölgesinden, tekrarlayan boyun hareketlerinden, radyoterapiden veya uzun süreli entübasyondan kaynaklanabilir.

Perkütan tekniğin 2013 sistematik bir incelemesinde tanımlanan potansiyel bir risk faktörü, bronkoskopik rehberlik eksikliğiydi. Hava yolunun dahili görselleştirilmesi için hastanın ağzından sokulan bir alet olan bronkoskop kullanımı, aletlerin uygun şekilde yerleştirilmesine ve anatomik yapıların daha iyi görselleştirilmesine yardımcı olabilir. Bununla birlikte, bu aynı zamanda cerrahın hem prosedür hem de hastanın anatomisi konusundaki becerilerine ve aşinalığına da bağlı olabilir. 

Hava yolu komplikasyonları

Hava yolu ile ilgili çok sayıda potansiyel komplikasyon vardır. PDT sırasındaki ölümlerin ana nedenleri arasında tüpün yerinden çıkması, işlem sırasında hava yolunun kaybı ve tüpün yanlış yerleştirilmesi yer alır. Daha acil komplikasyonlardan biri, trakeotomi tüpünün kendiliğinden veya tüp değişimi sırasında yer değiştirmesi veya yerinden çıkmasıdır. Nadir olmasına rağmen (<1/1000 trakeostomi tüpü günü), hava yolu kaybı nedeniyle ilişkili ölüm oranı yüksektir. [24] Böyle bir durumun ciddiyeti nedeniyle, trakeotomi tüpü olan bireyler önceden hazırlanmış özel, yazılı, acil entübasyon ve trakeostomi rekannülasyon (reinsersiyon) planına sahip olmak için sağlık uzmanlarına danışmalıdır. 

Uzun süreli trakeal stenoz

Hava yolunun anormal daralması olarak da bilinen trakeal stenoz, olası bir uzun vadeli komplikasyondur. Darlığın en yaygın semptomu nefes almada giderek kötüleşen güçlüktür (nefes darlığı). Bununla birlikte, büyük kanama veya yara enfeksiyonları mevcutsa, artan oranlarla% 0,6 ila 2,8 arasında değişen insidans düşüktür. 2016 yılında yapılan bir sistematik inceleme, cerrahi trakeostomi uygulanan kişilerde PDT'ye kıyasla daha yüksek trakeal stenoz oranı tespit etti, ancak fark istatistiksel olarak anlamlı değildi.

Komplikasyon oranları

Yatak başı perkütan trakeostomi ile ilgili 2000 İspanya'da yapılan bir çalışma, Hollanda ve Amerika Birleşik Devletleri literatüründe bildirilen diğer serilerle karşılaştırılabilir olan,% 10-15 genel komplikasyon oranları ve% 0 işlemsel mortalite bildirmiştir. Bir 2013 sistematik incelemesi, prosedürle ilgili ölüm oranını 600 vakada% 0,17 veya 1 olarak hesapladı. Çoklu sistematik incelemeler, perkütan veya açık cerrahi yöntemler arasında mortalite, majör kanama veya yara enfeksiyonu oranlarında önemli bir fark olmadığını belirlemiştir.

Özellikle bir 2017 sistematik incelemesi, tüm trakeotomiler arasında en yaygın ölüm nedenlerini ve sıklıklarını kanama (OST:% 0,26, PDT:% 0,19), hava yolu kaybı (OST:% 0,21, PDT:% 0,20) olarak hesapladı. ve tüpün yanlış yerleştirilmesi (OST:% 0.11, PDT:% 0.20).

Bir 2003 Amerikan kadavra çalışması, Ciaglia Blue Rhino tekniği ile çoklu trakeal halka kırıklarını, onların küçük vaka serilerinin% 100'ünde meydana gelen bir komplikasyon olarak tanımladı. Yukarıdaki karşılaştırmalı çalışma ayrıca 30 canlı hastanın 9'unda halka kırıkları tespit ederken, başka bir küçük seri 20 hastasının 5'inde halka kırıkları tespit etti. Trakeal halka kırıklarının uzun vadede önemi bilinmemektedir. 

Alternatifler

Bifazik cuirass ventilasyon, birçok durumda hastalara alternatif bir solunum desteği moduna izin vererek, hastaların invazif bir trakeostomiden ve bunun birçok komplikasyonundan kaçınmasına olanak tanıyan, invaziv olmayan bir mekanik ventilasyon şeklidir. Bu yöntemin her durumda yardımcı olduğu kanıtlanmamış olsa da, birçok kişi için etkili bir alternatif olduğu gösterilmiştir.

Rutin bakım

Emme

Trakeotomi bakımı, çoğunlukla tıkanmaları önlemek için emme ve iç kanül ve / veya emme cihazlarının değiştirilmesi gibi malzemeleri değiştirmeyi içerir. Burun tarafından filtreleme ve nemlendirme eksikliği ve etkisiz öksürük mekanizması nedeniyle salgı birikimi olur. Emme yalnızca klinik olarak gerekli olduğunda gerçekleştirilir çünkü birçok potansiyel risk vardır. Riskler hipoksiyi içerir ve bu nedenle emme işlemi bir seferde 10 ila 20 saniye ile sınırlıdır ve hasta, emme işleminden hemen önce ve sonra hiperoksijenlenir. Riskler ayrıca atelektazi veya yüksek emme basıncından akciğer dokusunun çökmesini içerir ve bu nedenle basınç 80-120 mm Hg ile sınırlıdır. Riskler ayrıca doku hasarını da içerir. Trakea dokusuyla temastan kaçınmak için emme kateteri tüpün uzunluğunu 1 cm'den fazla geçmeyecek şekilde yerleştirilir. Aspirasyon yalnızca kateterin en az 1/2 inç geri çekilmesi sırasında yapılır. Riskler ayrıca enfeksiyonu da içerir.

Rutin bakım

Emme

Trakeotomi bakımı, çoğunlukla tıkanmaları önlemek için emme ve iç kanül ve / veya emme cihazlarının değiştirilmesi gibi malzemeleri değiştirmeyi içerir. Burun tarafından filtreleme ve nemlendirme eksikliği ve etkisiz öksürük mekanizması nedeniyle salgı birikimi olur. Emme yalnızca klinik olarak gerekli olduğunda gerçekleştirilir çünkü birçok potansiyel risk vardır. Riskler hipoksiyi içerir ve bu nedenle emme işlemi bir seferde 10 ila 20 saniye ile sınırlıdır ve hasta, emme işleminden hemen önce ve sonra hiperoksijenlenir. Riskler ayrıca atelektazi veya yüksek emme basıncından akciğer dokusunun çökmesini içerir ve bu nedenle basınç 80-120 mm Hg ile sınırlıdır. Riskler ayrıca doku hasarını da içerir. Trakea dokusuyla temastan kaçınmak için emme kateteri tüpün uzunluğunu 1 cm'den fazla geçmeyecek şekilde yerleştirilir. Aspirasyon yalnızca kateterin en az 1/2 inç geri çekilmesi sırasında yapılır. Riskler ayrıca enfeksiyonu da içerir. 

Tarih

Antik Mısır

Trakeotomi ilk olarak MÖ 3600'de Mısır eserleri üzerinde potansiyel olarak tasvir edildi. Hipokrat, trakeotomi uygulamasını karotis arterinde kabul edilemez bir hasar riski taşıdığı gerekçesiyle kınadı. Trakeotomi sırasında karotis arterin yanlışlıkla kesilmesi nedeniyle ölüm olasılığına karşı uyarıda bulunarak, bunun yerine trakeal entübasyon uygulamasını savundu.

Hipokrat'ın endişelerine rağmen, MÖ 100 yıllarında Roma'da yaşayan Asklepiades of Bithynia tarafından erken trakeotomi yapıldığına inanılıyor. Her ikisi de MS 2. yüzyılda Roma'da yaşayan Galen ve Aretaeus, Asklepiades'i acil olmayan trakeotomi yapan ilk doktor olarak kabul ediyorlar. MS 2. yüzyılda Roma döneminden kalma bir başka Yunan hekimi olan Antyllus, ağız hastalıklarını tedavi ederken trakeotomiyi destekledi. Tekniği modern zamanlarda kullanılana daha benzer olacak şekilde geliştirdi ve hayatı tehdit eden hava yolu tıkanıklığının tedavisi için üçüncü ve dördüncü trakeal halkalar arasında enine bir kesi yapılmasını önerdi.  

Ortaçağ İslam dünyası

1000 yılında, Arap İspanya'da yaşayan bir Arap olan Ebu el-Kasım el-Zahrawi (936-1013), cerrahi üzerine ilk resimli çalışma olan 30 ciltlik Kitab al-Tasrif'i yayınladı. Asla trakeotomi yapmadı, ama intihar girişiminde kendi boğazını kesen bir köle kızı tedavi etti. Al-Zahrawi (Avrupalılar tarafından Albucasis olarak bilinir) yarayı dikti ve kız iyileşti, böylece gırtlaktaki bir kesiğin iyileşebileceğini kanıtladı. MS 1020 dolaylarında, Avicenna (980–1037) nefes almayı kolaylaştırmak için The Canon of Medicine'de trakeal entübasyonu tanımladı. Boğulma tedavisi için trakeotomi operasyonunun ilk doğru tanımı 12. yüzyılda Ibn Zuhr (1091-1161) tarafından tanımlanmıştır. Mostafa Shehata'ya göre, İbn Zuhr (Avenzoar olarak da bilinir), Galen'in ameliyatı onaylamasını haklı çıkararak, bir keçi üzerinde trakeotomi prosedürünü başarıyla uyguladı. 

16. - 18. yüzyıllar

Avrupa Rönesansı, cerrahi başta olmak üzere tüm bilimsel alanlarda önemli ilerlemeleri beraberinde getirdi. Artan anatomi bilgisi bu gelişmelerde önemli bir faktördü. Cerrahlar, trakeada deneysel cerrahiye giderek daha açık hale geldi. Bu dönemde birçok cerrah, çeşitli nedenlerle ve çeşitli yöntemlerle trakeotomi yapmaya çalıştı. Pek çok öneri öne sürüldü, ancak prosedürü daha başarılı kılma yönünde çok az gerçek ilerleme kaydedildi. Trakeotomi, çok düşük başarı oranıyla tehlikeli bir operasyon olarak kaldı [nicelleştir] ve birçok cerrah hala trakeotominin yararsız ve tehlikeli bir prosedür olduğunu düşünüyordu. İyileşmemiş olan bu operasyon için yüksek ölüm oranı [nicelleştirin] pozisyonlarını destekledi.

1500'den 1832'ye kadar, bilinen sadece 28 trakeotomi raporu vardır. 1543'te Andreas Vesalius (1514–1564), trakeal entübasyonun ve ardından suni solunumun hayat kurtarıcı olabileceğini yazdı. Ferrara'dan Antonio Musa Brassavola (1490-1554), hasta berber cerrahları tarafından reddedildikten sonra peritonsiller apsesi olan bir hastayı trakeotomi ile tedavi etti. Hasta görünüşe göre tamamen iyileşti ve Brassavola 1546'da hesabını yayınladı. Bu operasyon, trakea ve muhtemelen açılışına dair birçok eski referansa rağmen, kaydedilen ilk başarılı trakeostomi olarak tanımlandı. Ambroise Paré (1510-1590) 16. yüzyılın ortalarında trakeal laserasyonların sütürünü tanımlamıştır. İç juguler vende eşlik eden bir yaralanmaya rağmen bir hasta hayatta kaldı. Soluk borusu ve yemek borusunda başka bir kalıcı yara oluştu ve öldü.

16. yüzyılın sonlarına doğru anatomist ve cerrah Hieronymus Fabricius (1533-1619), ameliyatı aslında hiçbir zaman kendisi yapmamış olmasına rağmen, yazılarında trakeotomi için yararlı bir teknik tanımladı. Dikey bir kesi kullanılmasını tavsiye etti ve trakeostomi tüpü fikrini ilk ortaya atan kişi oldu. Bu, borunun trakeaya çok fazla ilerlemesini önlemek için kanatları birleştiren düz, kısa bir kanüldü. Ameliyatı sadece hava yolu tıkanıklığı yabancı cisimler veya salgılarla olması durumunda son çare olarak önerdi. Fabricius'un trakeotomi prosedürü açıklaması bugün kullanılana benzer. Julius Casserius (1561-1616) Padua Üniversitesi'nde anatomi profesörü olarak Fabricius'un yerine geçti ve trakeotomi için teknik ve ekipmanla ilgili kendi yazılarını yayınladı. Casserius, içinde birkaç delik bulunan kavisli bir gümüş tüp kullanılmasını tavsiye etti. Yetenekli bir cerrah ve anatomist olan Marco Aurelio Severino (1580-1656), 1610'da Napoli'de bir difteri salgını sırasında Fabricius tarafından önerilen dikey kesi tekniğini kullanarak çok sayıda başarılı trakeotomi yaptı. Ayrıca kendi trokar versiyonunu geliştirdi.

Nemours Dükü'nün cerrahı ve anatomist Fransız cerrah Nicholas Habicot (1550-1624) 1620'de gerçekleştirdiği dört başarılı "bronkotomi" raporu yayınladı. Bunlardan biri, yabancı bir cismin çıkarılması için kaydedilen ilk trakeotomi vakasıdır; bu örnekte, bıçaklanan bir kurbanın gırtlağındaki bir kan pıhtısı. Ayrıca pediatrik bir hastaya uygulanacak ilk trakeotomiyi tarif etti. 14 yaşındaki bir çocuk, içinde bir otoyolcu tarafından çalınmasını önlemek amacıyla içinde 9 altın bulunan bir çantayı yuttu. Nesne yemek borusuna sıkışarak nefes borusunu tıkadı. Habicot, operasyonun gırtlak iltihabından muzdarip hastalar için de etkili olabileceğini öne sürdü. Bu cerrahi prosedür için modern tasarımlara benzerlik gösteren ekipman geliştirdi (tek tüplü kanül kullanımı dışında).

Sanctorius'un (1561-1636) ameliyatta ilk kez trokar kullandığına inanılıyor ve ameliyattan sonra birkaç gün kanülü yerinde bırakmayı önerdi. Erken trakeostomi cihazları, Habicot'un Sorusu Chirurgicale ve Julius Casserius'un 1627'de ölümünden sonra Tabulae anatomicae'sinde gösterilmiştir. Louvain Üniversitesi Tıp Profesörü Thomas Fienus (1567-1631), 1649'da "trakeotomi" kelimesini kullanan ilk kişiydi, ancak bu terim bir asır sonrasına kadar yaygın olarak kullanılmadı. Rostock Üniversitesi'nde anatomi profesörü olan Georg Detharding (1671-1747), 1714'te boğulan bir kurbanı trakeostomi ile tedavi etti.

19. yüzyıl

1820'lerde, trakeotomi şiddetli hava yolu tıkanıklığını tedavi etmenin meşru bir yolu olarak kabul edilmeye başlandı. 1832'de Fransız doktor Pierre Bretonneau, bir difteri vakasını tedavi etmek için son çare olarak kullandı. 1852'de, Bretonneau'nun öğrencisi Armand Trousseau, 169 trakeotomi dizisi bildirdi (158'i krup için ve 11'i "gırtlağın kronik hastalıkları" için) 1858'de John Snow, trakeotomi ve trakea kanülasyonunu rapor eden ilk kişi oldu. bir hayvan modelinde kloroform anestezisinin uygulanması. 1871'de Alman cerrah Friedrich Trendelenburg (1844–1924) genel anestezi vermek amacıyla yapılacak ilk başarılı elektif insan trakeotomisini açıklayan bir makale yayınladı. 1880'de İskoç cerrah William Macewen (1848–1924), glottik ödemi olan bir hastanın nefes almasına izin vermek için trakeotomiye alternatif olarak orotrakeal entübasyonu ve kloroform ile genel anestezi ortamında kullandığını bildirdi. Sonunda, 1880'de Morell Mackenzie'nin kitabı trakeotomiye işaret eden semptomları ve ameliyatın ne zaman kesinlikle gerekli olduğunu tartıştı. 

20. yüzyılın 

20. yüzyılın başlarında, doktorlar, mekanik ventilasyon gerektiren felçli çocuk felci hastalarının tedavisinde trakeotomiyi kullanmaya başladılar. Bununla birlikte, cerrahlar 20. yüzyıla kadar trakeotominin çeşitli yönlerini tartışmaya devam ettiler. Birçok farklı cerrahi alet ve trakeal tüp ile birlikte birçok teknik tanımlanmış ve kullanılmıştır. Cerrahlar, "yüksek trakeotomi" nin mi yoksa "düşük trakeotominin" daha yararlı olup olmadığını tartışarak trakeal kesinin nerede ve nasıl yapılması gerektiği konusunda bir fikir birliğine varamadılar. Şu anda kullanılan cerrahi trakeotomi tekniği, 1909'da, Pittsburgh, Pennsylvania'dan Chevalier Jackson tarafından tarif edilmiştir. Jackson, ölüm oranını önemli ölçüde azaltan postoperatif bakımın önemini vurguladı. 1965'e gelindiğinde, cerrahi anatomi kapsamlı ve geniş bir şekilde anlaşıldı, antibiyotikler yaygın olarak mevcuttu ve postoperatif enfeksiyonları tedavi etmek için yararlıydı ve diğer önemli komplikasyonlar da daha yönetilebilir hale geldi. 

Toplum ve kültür

Trakeotomi geçirmiş veya geçirmiş önemli kişiler arasında Stephen Hawking, Christopher Reeve, Roy Horn, William Rehnquist, Gabrielle Giffords ve diğerleri yer alır. 

Popüler medyada

Filmler ve TV şovları arasında, bir hava yolunu yeniden oluşturmak için bir kişinin boynuna acil bir prosedür uygulandığı birçok durum vardır. Buna bir örnek, 2008 korku filminde, boynundan yukarı boğulan bir karakterin, nefes alması için bir hava yolu oluşturmak için boynunu bir kalemle bıçaklayarak manuel bir trakeotomi gerçekleştirdiği Testere V'dir. En yaygın prosedür, deri ve krikotiroid membrandan yapılan bir kesi olan krikotirotomidir (veya "crike"). Bu genellikle bir trakeotomi (veya "trak") olarak karıştırılır veya yanlış adlandırılır ve bunun tersi de geçerlidir. Ancak, açıklığın konumuna ve alternatif hava yolunun gerekli olduğu sürenin uzunluğuna göre oldukça farklıdırlar. 

Laringeal yapılar, trakea (1-4) ve invaziv prosedürler (A - B) (1) Tiroid kıkırdak (2) Krikotiroid ligament (3) Krikoid kıkırdak (4) Trakea (A) Krikotirotomi (B) Trakeotomi

REFERANS 

1.  Molnar, Heather. "Types of Tracheostomy Tubes".
2. ^ Jump up to:a b Romaine F. Johnson (6 March 2003). "Adult Tracheostomy". Houston, Texas: Department of Otolaryngology–Head and Neck Surgery, Baylor College of Medicine. Archived from the original on 17 May 2008.
3. ^ Jump up to:a b Jonathan P Lindman; Charles E Morgan (7 June 2010). "Tracheostomy". WebMD.
4. ^ Eberhardt, Lars Karl (2008). Dilatational Tracheostomy on an Intensive Care Unit (Dissertation). Universität Ulm.
5. ^ Esteban A, Anzueto A, Alía I, Gordo F, Apezteguía C, Pálizas F, Cide D, Goldwaser R, Soto L, Bugedo G, Rodrigo C, Pimentel J, Raimondi G, Tobin MJ (May 2000). "How is mechanical ventilation employed in the intensive care unit? An international utilization review". American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine. 161 (5): 1450–8. doi:10.1164/ajrccm.161.5.9902018. PMID 10806138.
6. ^ Hosokawa K, Nishimura M, Egi M, Vincent JL (December 2015). "Timing of tracheotomy in ICU patients: a systematic review of randomized controlled trials". Critical Care. 19: 424. doi:10.1186/s13054-015-1138-8. PMC 4669624. PMID 26635016.
7. ^ Szakmany T, Russell P, Wilkes AR, Hall JE (March 2015). "Effect of early tracheostomy on resource utilization and clinical outcomes in critically ill patients: meta-analysis of randomized controlled trials". British Journal of Anaesthesia. 114 (3): 396–405. doi:10.1093/bja/aeu440. PMID 25534400.
8. ^ Jump up to:a b Taylor, C. R., Lillis, C., LeMone, P., Lynn, P. (2011) Fundamentals of nursing: The art and science of nursing care. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, page 1382–1383, 1404.
9. ^ Passy V, Baydur A, Prentice W, Darnell-Neal R (June 1993). "Passy-Muir tracheostomy speaking valve on ventilator-dependent patients". The Laryngoscope. 103 (6): 653–8. doi:10.1288/00005537-199306000-00013. PMID 8502098. S2CID 22397705.
10. ^ Cullen JH (June 1963). "An evaluation of tracheostomy in pulmddddddonary emphysema". Annals of Internal Medicine. 58 (6): 953–60. doi:10.7326/0003-4819-58-6-953. PMID 14024192.
11. ^ Jump up to:a b c d Rosen H (January 1897). "On enactment". Journal of the American Psychoanalytic Association. 40 (4): 1228–9. doi:10.1097/00000441-189701000-00008. PMC 1430766. PMID 1430766.
12. ^ US patent 3039469
13. ^ Jump up to:a b Lalwani, Anil K. (2012). CURRENT Diagnosis & Treatment in Otolaryngology—Head & Neck Surgery, 3e. New York, NY: McGraw-Hill. pp. Yu KY. Chapter 38. Airway Management & Tracheotomy. ISBN 978-0-07-162439-8.
14. ^ Jump up to:a b Ellison, E. Christopher; Zollinger, Jr, Robert M. (2016). Zollinger's Atlas of Surgical Operations, 10th edition. New York, NY: McGraw-Hill. pp. Chapter 120- Tracheotomy, Chapter 121- Tracheotomy, Percutaneous Dilational. ISBN 978-0-07-179755-9.
15. ^ Jump up to:a b Ambesh SP, Pandey CK, Srivastava S, Agarwal A, Singh DK (December 2002). "Percutaneous tracheostomy with single dilatation technique: a prospective, randomized comparison of Ciaglia blue rhino versus Griggs' guidewire dilating forceps". Anesthesia and Analgesia. 95 (6): 1739–45, table of contents. doi:10.1097/00000539-200212000-00050. PMID 12456450. S2CID 22222451.
16. ^ Ciaglia P, Firsching R, Syniec C (June 1985). "Elective percutaneous dilatational tracheostomy. A new simple bedside procedure; preliminary report". Chest. 87 (6): 715–9. doi:10.1378/chest.87.6.715. PMID 3996056. S2CID 27125996.
17. ^ Griggs WM, Worthley LI, Gilligan JE, Thomas PD, Myburg JA (June 1990). "A simple percutaneous tracheostomy technique". Surgery, Gynecology & Obstetrics. 170 (6): 543–5. PMID 2343371.
18. ^ Jump up to:a b "Translaryngeal Tracheostomy- TLT Fantoni method". www.translaryngealtracheostomyfantoni.it. Retrieved 21 December 2018.
19. ^ Ambesh SP, Tripathi M, Pandey CK, Pant KC, Singh PK (July 2005). "Clinical evaluation of the "T-Dagger": a new bedside percutaneous dilational tracheostomy device". Anaesthesia. 60 (7): 708–11. doi:10.1111/j.1365-2044.2005.04236.x. PMID 15960723. S2CID 42851409.
20. ^ Jump up to:a b c d e Ferlito A, Rinaldo A, Shaha AR, Bradley PJ (December 2003). "Percutaneous tracheotomy". Acta Oto-Laryngologica. 123 (9): 1008–12. doi:10.1080/00016480310000485. PMID 14710900. S2CID 23470798.
21. ^ Jump up to:a b c d Simon M, Metschke M, Braune SA, Püschel K, Kluge S (October 2013). "Death after percutaneous dilatational tracheostomy: a systematic review and analysis of risk factors". Critical Care. 17 (5): R258. doi:10.1186/cc13085. PMC 4056379. PMID 24168826.
22. ^ Jump up to:a b c Klemm E, Nowak AK (April 2017). "Tracheotomy-Related Deaths". Deutsches Ärzteblatt International. 114(16): 273–279. doi:10.3238/arztebl.2017.0273. PMC 5437259. PMID 28502311.
23. ^ Grant CA, Dempsey G, Harrison J, Jones T (January 2006). "Tracheo-innominate artery fistula after percutaneous tracheostomy: three case reports and a clinical review". British Journal of Anaesthesia. 96 (1): 127–31. doi:10.1093/bja/aei282. PMID 16299043.
24. ^ Rajendram (2017). "Tracheostomy tube displacement: An update on emergency airway management". Indian Journal of Respiratory Care. 6 (2): 800. doi:10.4103/ijrc.ijrc_12_17.
25. ^ Jump up to:a b Dempsey, Ged A.; Morton, Ben; Hammell, Clare; Williams, Lisa T.; Smith, Catrin Tudur; Jones, Terence (1 March 2016). "Long-term Outcome Following Tracheostomy in Critical Care: A Systematic Review*". Critical Care Medicine. 44 (3): 617–628. doi:10.1097/CCM.0000000000001382. ISSN 0090-3493. PMID 26584197. S2CID 32649464.
26. ^ Añón JM, Gómez V, Escuela MP, De Paz V, Solana LF, De La Casa RM, Pérez JC, Zeballos E, Navarro L (2000). "Percutaneous tracheostomy: comparison of Ciaglia and Griggs techniques". Critical Care. 4 (2): 124–8. doi:10.1186/cc667. PMC 29040. PMID 11056749.
27. ^ van Heurn LW, van Geffen GJ, Brink PR (July 1996). "Clinical experience with percutaneous dilatational tracheostomy: report of 150 cases". The European Journal of Surgery = Acta Chirurgica. 162 (7): 531–5. PMID 8874159.
28. ^ Polderman KH, Spijkstra JJ, de Bree R, Christiaans HM, Gelissen HP, Wester JP, Girbes AR (May 2003). "Percutaneous dilatational tracheostomy in the ICU: optimal organization, low complication rates, and description of a new complication". Chest. 123 (5): 1595–602. doi:10.1378/chest.123.5.1595. PMID 12740279.
29. ^ Hill BB, Zweng TN, Maley RH, Charash WE, Toursarkissian B, Kearney PA (August 1996). "Percutaneous dilational tracheostomy: report of 356 cases". The Journal of Trauma. 41(2): 238–43, discussion 243–4. doi:10.1097/00005373-199608000-00007. PMID 8760530.
30. ^ Powell DM, Price PD, Forrest LA (February 1998). "Review of percutaneous tracheostomy". The Laryngoscope. 108 (2): 170–7. doi:10.1097/00005537-199802000-00004. PMID 9473064. S2CID 44972690.
31. ^ Hotchkiss KS, McCaffrey JC (January 2003). "Laryngotracheal injury after percutaneous dilational tracheostomy in cadaver specimens". The Laryngoscope. 113(1): 16–20. doi:10.1097/00005537-200301000-00003. PMID 12514375. S2CID 25597029.
32. ^ Byhahn C, Lischke V, Halbig S, Scheifler G, Westphal K (March 2000). "[Ciaglia blue rhino: a modified technique for percutaneous dilatation tracheostomy. Technique and early clinical results]" [Ciaglia blue rhino: a modified technique for percutaneous dilatation tracheostomy. Technique and early clinical results]. Der Anaesthesist (in German). 49 (3): 202–6. doi:10.1007/s001010050815. PMID 10788989.
33. ^ Linton DM (March 2005). "Cuirass ventilation: a review and update". Critical Care and Resuscitation. 7 (1): 22–8. PMID 16548815.
34. ^ Steven E. Sittig; James E. Pringnitz (February 2001). "Tracheostomy: evolution of an airway" (PDF). AARC Times: 48–51.
35. ^ Yapijakis, Christos (4 July 2009). "Hippocrates of Kos, the father of clinical medicine, and Asclepiades of Bithynia, the father of molecular medicine. Review". In Vivo (Athens, Greece). 23 (4): 507–514. PMID 19567383 – via PubMed.
36. ^ Patricia Skinner (2008). "Unani-tibbi". In Fundukian LJ (ed.). The Gale Encyclopedia of Alternative Medicine (3rd ed.). Farmington Hills, Michigan: Gale Cengage. ISBN 978-1-4144-4872-5.
37. ^ Mostafa Shehata (April 2003). "The Ear, Nose and Throat in Islamic Medicine" (PDF). Journal of the International Society for the History of Islamic Medicine. 2 (3): 2–5. ISSN 1303-667X.
38. ^ Jump up to:a b Goodall, E.W. (1934). "The story of tracheostomy". British Journal of Children's Diseases. 31: 167–76, 253–72.
39. ^ Sedvall G, Farde L, Nybäck H, Pauli S, Persson A, Savic I, Wiesel FA (1960). "Recent advances in psychiatric brain imaging". Acta Radiologica. Supplementum. 374 (5179): 113–5. doi:10.1136/bmj.1.5179.1129. PMC 1966956. PMID 1966956.
40. ^ Jump up to:a b Nicholas Habicot (1620). Question chirurgicale par laquelle il est démonstré que le Chirurgien doit assurément practiquer l'operation de la Bronchotomie, vulgairement dicte Laryngotomie, ou perforation de la fluste ou du polmon (in French). Paris: Corrozet. p. 108.
41. ^ Sanctorii Sanctorii (1646). Sanctorii Sanctorii Commentaria in primum fen, primi libri canonis Avicennæ (in Latin). Venetiis: Apud Marcum Antonium Brogiollum. p. 1120. OL 15197097M.
42. ^ Julius Casserius (Giulio Casserio) and Daniel Bucretius (1632). Tabulae anatomicae LXXIIX ... Daniel Bucretius ... XX. que deerant supplevit & omnium explicationes addidit (in Latin). Francofurti: Impensis & coelo Matthaei Meriani.[permanent dead link]
43. ^ Cawthorne T, Hewlett AB, Ranger D (June 1959). "Tracheostomy in a respiratory unit at a neurological hospital". Proceedings of the Royal Society of Medicine. 52(6): 403–5. doi:10.1177/003591575905200602. PMC 1871130. PMID 13667911.
44. ^ Georges Detharding (1745). "De methodo subveniendi submersis per laryngotomiam (1714)". In Von Ernst Ludwig Rathlef; Gabriel Wilhelm Goetten; Johann Christoph Strodtmann (eds.). Geschichte jetzlebender Gelehrten, als eine Fortsetzung des Jetzlebenden. Zelle: Berlegts Joachim Undreas Deek. p. 20.
45. ^ Price JL (January 1962). "The evolution of breathing machines". Medical History. 6 (1): 67–72. doi:10.1017/s0025727300026867. PMC 1034674. PMID 14488739.
46. ^ Wischhusen HG, Schumacher GH (1977). "[Curriculum vitae of the professor of anatomy, botany and higher mathematics Georg Detharding (1671–1747) at the University of Rostock (author's transl)]" [Curriculum vitae of the professor of anatomy, botany and higher mathematics Georg Detharding (1671–1747) at the University of Rostock]. Anatomischer Anzeiger (in German). 142 (1–2): 133–40. PMID 339777.
47. ^ Armand Trousseau (1833). "Mémoire sur un cas de tracheotomie pratiquée dans la période extrème de croup". Journal des connaissances médico-chirurgicales. 1 (5): 41.
48. ^ Armand Trousseau (1852). "Nouvelles recherches sur la trachéotomie pratiquée dans la période extrême du croup". In Jean Lequime and J. de Biefve (ed.). Annales de médecine belge et étrangère. Brussels: Imprimerie et Librairie Société Encyclographiques des Sciences Médicales. pp. 279–288.
49. ^ Snow J (1858). "Fatal cases of inhalation of chloroform, Treatment of suspended animation from chloroform". In Richardson BW (ed.). On chloroform and other anaesthetics: their action and administration. London: John Churchill. pp. 120–200, 251–62. john snow.
50. ^ Trendelenburg, F (1871). "Beiträge zu den Operationen an den Luftwegen" [Contributions to airways surgery]. Archiv für Klinische Chirurgie (in German). 12: 112–33.
51. ^ Macewen W (July 1880). "General Observations on the Introduction of Tracheal Tubes by the Mouth, Instead of Performing Tracheotomy or Laryngotomy". British Medical Journal. 2 (1021): 122–4. doi:10.1136/bmj.2.1021.122. PMC 2241154. PMID 20749630.
52. ^ Macewen W (July 1880). "Clinical Observations on the Introduction of Tracheal Tubes by the Mouth, Instead of Performing Tracheotomy or Laryngotomy". British Medical Journal. 2 (1022): 163–5. doi:10.1136/bmj.2.1022.163. PMC 2241109. PMID 20749636.
53. ^ "Biography (Christopher Reeve Homepage)". www.chrisreevehomepage.com. Retrieved 19 December 2018.
54. ^ "Famous people who have or have had Tracheostomies". www.tracheostomy.com. Retrieved 19 December 2018.

KAYNAK https://en.wikipedia.org/wiki/Tracheotomy