Allen'in testi

Tıpta Allen'in testi veya Allen testi, ellere giden arteriyel kan akışının fiziksel muayenesinde kullanılan tıbbi bir işarettir. Adını, 1929'da testin orijinal versiyonunu tanımlayan Edgar Van Nuys Allen'dan almıştır. İlk kez 1952'de Irving S Wright tarafından önerilen değiştirilmiş bir test, neredeyse evrensel olarak çağdaş tıp uygulamasında orijinal yöntemin yerini almıştır. Alternatif yöntem genellikle değiştirilmiş Allen testi veya değiştirilmiş Allen testi olarak adlandırılır. 

Yöntem;

Orijinal test

Allen tarafından önerilen orijinal test şu şekilde gerçekleştirilir:

1. Hastadan aynı anda 1 dakika boyunca iki yumruğunu sıkması istenir.

2. Her iki radyal artere aynı anda basınç uygulanarak tıkanması sağlanır.

3. Daha sonra hasta iki elinin parmaklarını hızla açar ve muayene eden kişi her ikisinin rengini karşılaştırır. Başlangıçtaki solgunluk hızlı bir şekilde ovma ile değiştirilmelidir.

4. Test, bu sefer ulnar arterleri tıkayarak tekrarlanabilir.

Allen'ın testi anormal dolaşımı arar. Renk yukarıda açıklandığı gibi hızla geri dönerse, Allen'ın testinin normal dolaşımı gösterdiği kabul edilir. Solukluk, hasta parmaklarını açtıktan sonra bir süre daha devam ederse, bu, sıkıştırılmamış arterin bir dereceye kadar tıkandığını gösterir. 

Değiştirilmiş test

Değiştirilmiş Allen testinde, bir seferde bir el incelenir:

1. El kaldırılır ve hastadan yaklaşık 30 saniye yumruğunu sıkması istenir.

2. Her ikisini de tıkayacak şekilde ulnar ve radyal arterlere basınç uygulanır.

3. Halen yukarıdayken el açılır. Beyazlatılmış görünmelidir (tırnaklarda solukluk görülebilir).

4. Radyal basınç korunurken Ulnar basınç serbest bırakılır ve renk 5 ila 15 saniye içinde geri dönmelidir.

Renk açıklandığı gibi dönerse, Allen'ın testi normal kabul edilir. Renk geri dönmezse, test anormal kabul edilir ve ele ulnar arter beslemesinin yeterli olmadığını gösterir. Bu, radyal artere kanül sokmanın veya iğnenin güvenli olmayabileceğini gösterir. Normal bir Allen testinin negatif mi yoksa pozitif olarak mı adlandırılması gerektiği konusunda hala bazı karışıklıklar var. Preoperatif cerrahi notlarda, negatif veya pozitif sözcüklerinden kaçınmak ve sonucu normal veya anormal olarak belgelemek belki de en iyisidir. 

Anatomik temel;

El normalde hem ulnar hem de radyal arterlerden gelen kanla sağlanır. Arterler elde birleşir. Böylece, arterlerden birinden gelen kan akımı kesilirse, diğer arter ele yeterli kan sağlayabilir. Azınlık bir insan bu ikili kan kaynağından yoksundur. 

Önem;

Radyal arteryel kan örneklemesinin / kanülasyonunun nadir bir komplikasyonu, arterin bozulması (pıhtı ile tıkanma) ve eli iskemi riski altına sokmasıdır. İkili beslemeden yoksun olan insanlar çok daha büyük iskemi riski altındadır. Değiştirilmiş Allen testini önceden gerçekleştirerek risk azaltılabilir. Bir elinde tek bir kan kaynağı olan kişiler, diğerinde genellikle ikili bir kaynağa sahiptir, bu da uygulayıcının ikili beslemeyle yandan kan almasına izin verir.

Değiştirilmiş Allen testi de kalp baypas ameliyatından önce yapılır. Radyal arter bazen baypas cerrahisi için bir kanal olarak kullanılır ve açıklığı safen venlere göre daha uzun sürer. Kalp baypas ameliyatından önce, kanal olarak kullanılacak radyal arterin uygunluğunu değerlendirmek için test yapılır. 3 saniyeden az bir sonuç iyi ve uygun olarak kabul edilir. 3-5 saniye arasındaki bir sonuç belirsizdir, oysa sonuç 5 saniyeden uzunsa radiyal arter greftleme için dikkate alınmayacaktır.

Değiştirilmiş Allen testinin faydası şüphelidir ve radyal arter kanülasyonunun azalmış iskemik komplikasyonları ile doğrudan bir ilişki kanıtlanmamıştır. 1983'te Slogoff ve meslektaşları, 1.782 radyal arter kanülasyonunu gözden geçirdiler ve bunların% 25'inin, belirgin yan etkiler olmaksızın tam radyal arter tıkanıklığı ile sonuçlandığını buldular. Normal bir Allen testi varlığında bile kalıcı iskemik sekelin meydana geldiği bir dizi rapor yayınlanmıştır. Ek olarak, Allen'ın testlerinin sonuçları, floresan boya enjeksiyonlarının gösterdiği gibi distal kan akışıyla ilişkili görünmüyor.

Güvenilirliği artırmak için testte başka değişiklikler önerilmiştir. 

REFERANS

1. ^ Jump up to:a b Allen EV (1929). "Thromboangiitis obliterans: methods of diagnosis of chronic arterial lesions distal to the wrist with illustrative cases". Am J Med Sci. 178 (3): 165–189. doi:10.1097/00000441-192908000-00009. PMC 1933752. PMID 19312256.
2. ^ Jump up to:a b c Information, National Center for Biotechnology; Pike, U. S. National Library of Medicine 8600 Rockville; MD, Bethesda; Usa, 20894 (2010-01-01). "Modified Allen test". World Health Organization.
3. ^ Jarvis MA, Jarvis CL, Jones PR, Spyt TJ (October 2000). "Reliability of Allen's test in s 
4. election of patients for radial artery harvest". Ann. Thorac. Surg. 70 (4): 1362–5. doi:10.1016/S0003-4975(00)01551-4. PMID 11081899.
5. ^ Slogoff, S; Keats AS; Arlund C (1983). "On the safety of radial artery cannulation". Anesthesiology. 59 (1): 42–7. doi:10.1097/00000542-198307000-00008. PMID 6859611.
6. ^ Thompson, SR; Hirschberg A (1988). "Allen's test re-examined". Crit Care Med. 16 (9): 915. doi:10.1097/00003246-198809000-00025. PMID 3402240.
7. ^ Wilkins, RG (1985). "Radial artery cannulation and ischaemic damage: A review" (PDF). Anaesthesia. 40 (9): 896–899. doi:10.1111/j.1365-2044.1985.tb11055.x. hdl:2027.42/72040. PMID 3901815.
8. ^ McGregor, AD (1987). "The Allen test – an investigation of its accuracy by fluorescein angiography". J Hand Surg Br Vol. 12 (1): 82–85. doi:10.1016/0266-7681(87)90065-9. PMID 3572188.
9. ^ Stead, SW; Stirt JA (1985). "Assessment of digital blood flow and palmar collateral circulation". Int J Clin Monit Comput. 2: 29–34. doi:10.1007/bf02915870.
10. ^ Asif M, Sarkar PK (August 2007). "Three-digit Allen's test". Ann. Thorac. Surg. 84 (2): 686–7. doi:10.1016/j.athoracsur.2006.11.038. PMID 17643672 

KAYNAK https://en.wikipedia.org/wiki/Allen%27s_test