Açıklanamayan Yaşlanma Anemisi

Etiyoloji, Sağlık Sonuçları ve Tanı Kriterler

◉ Özet ve Giriş

Yardımcı bilgi: 60 yaş ve üzeri kişilerin %15'e kadarı anemiktir ve anemi prevalansı yaşla birlikte artar. Yaşlı erkek ve kadınlarda anemi, ölüm riskinde artış ve tüm nedenlere bağlı hastaneye yatışı zayıf fonksiyonel kapasite, yaşam kalitesi ve depresyon ile ilişkilidir.

Yöntemler ve Sonuçlar: Yaşlanan popülasyonlarda anemiyi tanımlayan literatürü gözden geçirdik, aneminin spesifik tanı kriterlerine ve yaşlı erkek ve kadınlarda potansiyel nedenlere odaklanmıştır. Dikkatli tıbbi öykü, fizik muayene, laboratuvar ölçümleri ve kemik iliği biyopsisi gibi ek çalışmaları içeren kapsamlı etiyolojik araştırmalardan sonra bile, anemisi olan yaşlı hastaların %40'ına varan oranda yaşlanma anemisi açıklanamamaktadır. Sonuç olarak, tedavi seçenekleri sınırlı kalmakta.

Sonuçlar: Açıklanamayan yaşlanma anemisinin (UAA; açıklanamayan yaşlı anemisi, BAE olarak da adlandırılır), sağlık, fiziksel işlev ve yaşam kalitesi üzerindeki zararlı etkileri ve etkili tedavi veya terapi kılavuzlarının eksikliği, karşılanmamış zorlayıcı bir durumu temsil etmektedir. Bu derleme ve fikir birliği belgesinde, sorunun kapsamını, UAA'nın olası nedenlerini, tanı kriterlerini ve olası tedavi seçeneklerini tartışmaktayız. Hafif anemi bile kötü klinik sonuçlarla güçlü bir şekilde bağlantılı olduğundan, yaşlanmanın normal bir parçası olarak kabul edilmek yerine klinik ilgi görmelidir. 

◉ Açıklanamayan Anemi Yaşlanan Popülasyonlarda Yaygındır

Dünya Sağlık Örgütü kriterlerine göre dolaşımdaki hemoglobin (Hb)'nin kadınlarda <12 g/dl ve erkeklerde <13 g/dl olması olarak tanımlanan anemi, 60 yaş üstü bireylerde sık görülür. Anemi prevalansı yaşla birlikte artar ve giderek artmaktadır. özellikle en yaşlılar ve en kırılganlar arasında yaygın: 19.000'den fazla hastanede yatan hastayı içeren retrospektif bir çalışmada, anemi insidansı 64-69 yaşlarında %15'ten 90 yaşın üzerindekilerde %37'ye yükselmiştir (Şekil 1). Açıklanamayan yaşlanma anemisi (UAA) olarak adlandıracağımız bir popülasyon olan birçok anemi vakasının net bir altta yatan nedeni yoktur.

Şekil1

Şekilde yaşla birlikte anemi prevalansı artar. Tam kanlı ≥64 yaşındaki 19.758 yatan hasta ve ayaktan hastadan oluşan bir kohortta anemi (WHO kriterleri: kadınlarda Hb < 12 g/dl ve erkeklerde <13 g/dl) ve şiddetli anemi (Hb < 10 g/dl) prevalansı 1 Ekim 2004 ile 29 Eylül 2005 tarihleri arasında Innsbruck Tıp Üniversitesi Hastanesinde tedavi edilen hastalardaki sayımlar. 

UAA'yı tanımlayan ilk popülasyon temelli çalışmalardan birinde, "Guralnik et al." 65 yaş üstü 4199 toplulukta yaşayan erkek ve kadının üçüncü Ulusal Sağlık ve Beslenme Sınavı Anketini (NHANES) inceledi. Anemi vakalarının üçte biri beslenme nedenlerine atfedilebilir ve diğer üçte biri inflamasyon veya kronik böbrek hastalığı (KBH) ile ilişkilendirilebilinmekteydi. Hafif aneminin karşılaştırılabilir bir oranı (kadınlarda 10.0–11,9 g/dl ve erkeklerde 10,0–12,9 g/dl Hb konsantrasyonu olarak tanımlanır) açıklanamaz: 65-84 yaş arası 8744 kişiden oluşan bir İtalyan kohortunda, hafif anemi vardı. Vakaların %26.4'ünde tanımlanabilir bir neden yoktu.

Anemi ile ilgili çok çeşitli popülasyon temelli çalışmalarda, vakaların %25-44'ü UAA olarak sınıflandırılabilir. Bu, çalışma popülasyonunun toplum temelli, hastanede yatan hasta veya uzun süreli bakım sakinleri olup olmadığı konusunda geçerlidir. Daha da önemlisi, aneminin potansiyel nedeni titizlikle incelense bile UAA prevalansı yüksek kalır. Hematoloji polikliniği ayaktan hastalar ve anemi sevk kliniklerine sevk edilen hastalardan oluşan ve kohortların kapsamlı incelemelere tabi tutulduğu çalışma popülasyonlarında UAA sıklığı %35-%44'tür. Örneğin, Artz ve ark. Toplumda yaşayan, ağırlıklı olarak Afrikalı-Amerikalı (%69) bir anemi kliniğine sevk edilmiş 65 yaş üstü hasta grubunu inceledi ve yoğun nedenlerin değerlendirilmesinden sonra bile, UAA hem beyaz hem de Afrikalılarda en yaygın kategoriydi. Amerikalı hastalar. Michalak et al. 60 yaş üstü 981 hastanın tıbbi kayıtlarını retrospektif olarak inceledi ve UAA prevalansı %4.9 olan 169 hastanın 48'inde aneminin açıklanamayacağını buldu. UAA prevalansı 60 ile 69 arasındakilerde %2.9'dan ≥80 yaşındaki hastalarda %12.3'e yükselmiştir.

◉ UAA için Tanı Kriterleri ve Etiyoloji

Yaşlı hastalarda aneminin etiyolojisi karmaşıktır ve genellikle birbiriyle örtüşen dört kategoriye ayrılır: (1) demir, vitamin B12 ve folik asit dahil olmak üzere besin eksiklikleri; (2) inflamasyon veya kronik hastalık anemisi, konjestif kalp yetmezliği (KKY), malignite, otoimmün hastalık veya enfeksiyonlar; (3) kronik böbrek hastalığı (KBH); (4) hematolojik maligniteler; ve (5) esas olarak dışlama ile teşhis edilen UAA. Etyolojisi konusunda henüz bir fikir birliği olmamasına rağmen, UAA anemi alt sınıflaması için standart kriterleri karşılamayan yaşlı anemili hastalar arasında tanınan bir hastalıktır.

UAA'nın nedenleri muhtemelen çok faktörlüdür ve böbrek hastalığı, endokrin eksikliği (künt eritropoietin yanıtı), kronik inflamasyon, androjen eksikliği, yeni oluşan miyelodisplazi ve diğer altta yatan koşullardan gelen değişken katkılarla birlikte. Ferrucci ve diğerleri InChianti çalışmasında, toplumda yaşayan 65 yaş üstü kadın ve erkeklerde düşük dolaşımdaki testosteron ile anemi arasında anlamlı bir ilişki olduğunu bildirmiştir, bu ilişki dolaşımdaki eritropoietin düzeylerinden bağımsızdır. Tettamanti ve diğerleri 65 yaş üstü kişilerde düşük Hb için teşhis edilmemiş miyelodisplastik sendrom, hipogonadizm (testosteron <275 ng/ml), EPO'ya bozulmuş kemik iliği yanıtı (düşük yanıt), düşük dereceli kronik inflamasyon (yüksek IL- 6, TNF-α veya hepsidin), D vitamini eksikliği [25(OH) < 20 ng/ml] ve tanınmayan demir eksikliği. Yaşlanma aynı zamanda kemik iliğindeki ve dolaşımdaki hematopoietik kök hücre sayısındaki yaşa bağlı azalma ile kanıtlanan, hematopoez disfonksiyonu ile de ilişkilidir13.14 Anemisi olan birçok erkek ve kadın, teşhis edilmiş bir akut veya kronik hastalık, ve UAA'lı hastalara benzer şekilde düşünülmeli ve tedavi edilmelidir.

Açıklanamasa da perioperatif kanama, kalça kırığı onarımı yapılan birçok yaşlı hasta için önemli bir anemi nedenidir. Yaşlı hastalarda ameliyat öncesi anemi de yaygındır (hastaların %20'sine kadar) ve sınırlı tedavi seçenekleri vardır. Örneğin intravenöz demir nispeten tasarrufludur ancak bu hasta grubunda hemoglobin düzeylerini yükseltmede etkili değildir. Ameliyattan önce kalça kırığından kaynaklanan hemoglobin düşüşü önemlidir, ve düşme ameliyat sırasında şiddetlenir. Kalça kırığı onarımı cerrahisinden sonraki erken postoperatif dönemde, düzeltilmemiş anemi (Hb <100 g/L), cerrahinin tipinden veya prefraktür fonksiyonundan bağımsız olarak, postoperatif üçüncü günde yürüyememe için bağımsız bir risk faktörüydü.

"Guralnik et al." aneminin potansiyel nedenlerini belirlemek için NHANES çalışması için oluşturulan kriterleri kullanmıştır . Anemi vakalarında (Hb < 13 g/dl), bir hasta bu kriterlerden herhangi birini karşılıyorsa UAA ekarte edilebilir. 

◉ Yaşlı İnsanlarda Aneminin Fiziksel İşlev Üzerindeki Olumsuz Etkileri Yetersiz Belirlenmiş ve Yetersiz Bildirilmiştir

Fonksiyonel kapasitede, güçte ve fiziksel aktivitede ilerleyici, yaşa bağlı azalmalar, çoklu etiyolojileri olan yaşlanmanın iyi tanımlanmış sonuçlarıdır. Azalan hemoglobin, yaşlı erkekler ve kadınlar da dahil olmak üzere tüm yetişkinlerde düşük aerobik kapasite, güç ve dayanıklılık ile ilişkilidir. Yaşlanmanın önemli bir biyolojik belirteci ve mortalite ve diğer olumsuz sonuçların prognozu olan daha yavaş yürüme hızı, yaşlı insanlarda maksimum aerobik kapasite ile güçlü bir şekilde ilişkilidir.

İşlevsel kapasite, yaşlı erkek ve kadınlarda sağlıkla ilgili sonuçlarla güçlü bir şekilde ilişkilidir. Özellikle, normal yürüme hızının, bir sandalyeden beş kez kalkıp oturma süresinin ve ayakta durma dengesinin birleşik bir fonksiyonel ölçümü olan kısa fiziksel performans pili (SPPB), sakatlık, kurumsallaşma ve ölümün güçlü bir göstergesidir.  SPPB'nin bileşenlerinden biri olan olağan yürüme hızı, sağlıkla ilgili sonuçlar ve ölüm riski ile güçlü ve bağımsız bir şekilde ilişkilidir. Bu basit değerlendirme, geriatrik hastalarda sağlıkla ilgili sonuçlarla o kadar güçlü bir şekilde bağlantılıdır ki, "altıncı hayati işaret" olarak adlandırılmıştır. özel ekipman gereksinimi. Ek olarak, Kronik Hastalık Tedavisinin Fonksiyonel Değerlendirmesi (FACIT), anemisi olan veya olmayan hastalar arasındaki fonksiyonel farklılıkları tanımlayabilen kısa, standart 13 sorudan oluşan bir settir.

Bu ölçümler sonuçlarla güçlü bir şekilde bağlantılı olmasına rağmen, geriatrik hastalarda yaygın olarak değerlendirilmemektedir. Belki de bu fonksiyonel testler çoğu sağlık hizmeti sağlayıcısı tarafından geriatrik değerlendirmenin rutin bir bileşeni olmadığı için, fonksiyondaki düşüşler sıklıkla fark edilmez ve sonuç olarak geriatrik hastalarda düşük Hb seviyeleri önemsiz olarak kabul edilebilir ve fonksiyonel durum üzerinde çok az etkisi olabilir. ya da yaşam kalitesi. Rutin ofis ziyaretleri sırasında fonksiyonel kapasite ve yorgunluğun standart bir değerlendirmesinin rutin olarak kullanılmasını şiddetle tavsiye ediyoruz, böylece bu tür eksiklikler hızla belirlenebilir ve uygun tedaviler uygulanabilir. Bununla birlikte, UAA için mevcut tedavi seçenekleri son derece sınırlıdır. Tanım olarak, UAA'nın etiyolojisi anlaşılmamıştır ve demir, folat, B12 veya iyileştirilmiş beslenme gibi geleneksel tedavi seçeneklerinin anemiyi çözmede genellikle çok az etkisi vardır veya hiç etkisi yoktur. Eritropoietin uyarıcı ajanların kullanımı etkili olabilir, ancak genellikle sadece şiddetli anemi için ve hatta nadiren kullanılır.

◉ Farmakoekonomi: Anemi Yaşlı İnsanlarda Yüksek Sağlık Maliyetlerine Yol Açıyor

Sağlık kaynaklarının kullanımı ve genel tıbbi maliyetler, anemisi olan hastalarda önemli ölçüde daha yüksektir. Anemi, Amerika Birleşik Devletleri'nde yılda 2,8 milyon muayenehane ziyareti ve 890,000 acil servis ziyaretinden sorumludur. Anemi nedeniyle hastaneye başvuran hastaların dörtte biri, ilk taburculukta aneminin ciddiyeti ile birlikte plansız yeniden yatış olasılığının artmasıyla birlikte, 30 gün içinde acil servise yeniden kabul edilmektedir. Başvuruyu takiben, anemi, yüksek hastane içi mortalite ve daha uzun kalışlarla ilişkilidir.

Bu eğilimler, aneminin dört kat daha fazla genel ölüm riski ve iki kat daha fazla hastaneye yatış riski ile ilişkili olduğu yaşlı insanlarda daha da kötüleşir. Anemisi olan yaşlı hastalarda hastanede kalış süreleri daha uzundur: ortalama kalış süresi orta derecede anemili hastalarda 4-5 gün ve en şiddetli vakalarda 7-10 gün artar. Hastaneye yatış, yeniden kabul, kalış süresi, morbidite ve mortalitedeki birleşik artışların bir sonucu olarak, anemisi olan hastalar, benzer yaş, cinsiyet, komorbiditeler ve sigorta statüsündeki anemisi olmayan hastalara göre iki kat daha fazla tıbbi maliyetle karşı karşıya kalmaktadır. Bu, genel olarak hastalar için olduğu kadar spesifik komorbiditeleri olan popülasyonlar için de geçerlidir: anemi ve kronik böbrek hastalığı, kronik obstrüktif akciğer hastalığı veya ameliyat gerektiren kolorektal hastalığı olan hastalar için daha yüksek maliyetler bildirilmiştir. Anemi, yaşlı erkek ve kadınlarda kırılganlıkla da güçlü bir şekilde ilişkilidir: hemoglobin konsantrasyonunun bir noktasındaki artış, kırılgan olma riskinde %14'lük bir azalma ile ilişkilidir (OR = 0.86, %95 IC = 0.79-0.94).

Anemi, düşme riskini artırarak yaşlı insanlarda sağlık bakım maliyetlerini artırır. 65 yaş üstü anemisi olan bireylerin, yaş, cinsiyet, artrit ve ikamet tipi kontrol edildiğinde, tekrarlayan düşme yaşama olasılığı iki kat ve düşme öyküsü olma olasılığı 3 kat daha fazladır. Anemi, 65 yaş ve üzerindeki kişilerde yaralanmaya neden olan düşme insidansında %66'lık bir artışla ilişkilidir (bu yaş grubundaki tüm yaralanmalı düşmelerin %10'u). Hb düzeyi azaldıkça risk artar, ancak daha da önemlisi, en hafif anemiye (Hb 12–12,9 g/dl) sahip bireylerin bile düşme yaşama olasılığı önemli ölçüde daha fazladır.

Düşme yaralanmaları, Amerika Birleşik Devletleri'nde kişisel sağlık harcamalarının beşinci en büyük kategorisidir. 65 yaş üstü insanlar yılda 3,2 milyondan fazla yaralanmaya neden oluyor ve takip eden bakım, 48-49 milyar dolara varan maliyetlerden sorumlu. 2005 yılında gerçekleştirilen 30'dan fazla sağlık planından (ortalama hasta yaşı, 76 yıl) kaynaklanan yaralanmalı düşme iddialarının geriye dönük bir analizi, aneminin hasta başına aylık 1855 $ ve kalça kırığına neden olan düşmeler için 2811 $ arttığını buldu. 1996 ve 2013 yılları arasında, bakım kategorisine bağlı olarak düşmelere yapılan harcamalar %25-50 arttı ve harcamaların artmaya devam edeceği tahmin ediliyor. Kalça kırığı olan yaşlı huzurevinde yaşayanlar arasında anemi, artan mortalite riski ile ilişkilidir (HR = 1,6, %95 GA 1.1–2.5). Anemi, ABD'de huzurevinde kalanlar arasında toplumda yaşayan yaşlılara göre 4 kat daha yaygındır (genel olarak %56; erkekler için %64 ve kadınlar için %53) ve düşme riskinde 2 kat artışla ilişkilendirilmiştir. 

◉ Hafif Aneminin Klinik Sonuçları

Bu çalışmalar, aneminin yaşlı erkek ve kadınlarda yüksek morbidite ve mortalite ile ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu risklerin, anemi spektrumunun hafif ucundaki hastalar için de mevcut olduğunu belirtmek önemlidir. Bu klinik sonuçların bilinmesi, anemisi olan hastalarda hafif aneminin yüksek prevalansı nedeniyle özellikle önemlidir. UAA vakalarının büyük çoğunluğu (%91,7) hafif (Hb ≥ 10 g/dl) olarak sınıflandırılır ve çoğu hasta normositik indeksli hipoproliferatif anemi ile başvurur. Ayrıca hafif (Hb ≥ 10 g/dl) olarak sınıflandırılabilecek anemili hastaların oranı yaşla birlikte artmaktadır (Şekil 1).

Aynı yaştaki anemik olmayan kişilere kıyasla, hafif anemisi olan hastalarda hareketlilik ve fiziksel performansta düşüş görülür. Ayrıca, hafif anemi ileriye dönük olarak hastaneye yatış riski ve tüm nedenlere bağlı ölüm gibi klinik olarak ilgili sonuçlarla ilişkilidir. Hb azaldıkça ölüm oranı istikrarlı bir şekilde artar: 65 yaş üstü kadınlarda 11 g/dl'lik Hb, WHO'nun düşük normal sınırı olan 12 g/dl'den önemli ölçüde daha fazla ölüm oranıyla ilişkilidir; tersine, Hb'si 14 g/dl olan kadınlar, eşik değerinin altındaki hastalara kıyasla mortalitede %24'lük bir azalma yaşadı. Anemi teşhisi eşiğine yakın kişiler arasında ölüm riskindeki önemli farklılıklar, aneminin genel sağlık sonuçlarının ciddi şekilde düşük Hb'ye sahip bireylere bağlanamayacağını kuvvetle ima eder.

Kardiyovasküler Sağlık Çalışmasına katılan hem erkek hem de kadın katılımcılar arasında, başlangıç Hb durumu sağlıkla ilgili sonuçlarla güçlü bir şekilde ilişkiliydi ve Hb'de 3 yıl içinde bir düşüş, bilişsel işlevdeki düşüşle ilişkilendirildi. Yazarlar, olumsuz sonuçlar açısından yüksek risk altında olan ancak WHO kriterlerine göre anemik olarak tanımlanmayan birçok yaşlı hastada düşük kan Hb'sinin mevcut olduğu sonucuna varmışlardır.

Kötü klinik sonuçlarla birlikte bu ilişkiler, hafif aneminin sadece yaşlanmanın normal bir parçası olarak kabul edilmek yerine klinik olarak ilgi görmesi gerektiğini göstermektedir. 

◉ Erkeklerde ve Kadınlarda Anemi Eşiklerinin Tanımlanması

WHO'nun anemi tanımı, erkekler ve kadınlar için farklı Hb eşikleri kullanır, ancak bu farklılıklar, kadınlar için <12 g/dl ve <13 g/dl Hb değerleriyle ilgili spesifik klinik sonuçlardan ziyade büyük ölçüde tüm yetişkinler için popülasyon ortalamalarına dayanır. erkekler için. WHO kriterlerine göre, yaş ilerledikçe anemi prevalansı, cinsiyete bağlı farklı tanı eşiklerinin bir sonucu olarak erkeklerde kadınlara göre daha fazla artmaktadır. Bununla birlikte, postmenopozal kadınlar ve yaşlı erkekler arasında farklı bir eşik için çok az metabolik veya fizyolojik mantık vardır. Önemli olarak, Hb konsantrasyonu 12,0 ile 13,0 g/dl arasında olan kadınlar (WHO tanımına göre erkeklerde anemik ama kadınlarda değil), Hb > 13 g/dl olan kadınlara göre önemli ölçüde daha düşük bir yaşam kalitesi yaşadılar. 65 yaş üstü popülasyonda %11,1'i etkilediği tahmin edilen hafif anemi, WHO kriterlerine göre Hb seviyeleri kadınlarda 11,0–11,9 ve erkeklerde 11,0–12,9 g/dl olarak tanımlanmaktadır. Bu aralıklardaki farklılıklar (kadınlarda 0,9 g/dl ve erkeklerde 1,9 g/dl) farklı terapötik kılavuzlarla sonuçlanır ve potansiyel olarak anemisi olan yaşlı kadınların yetersiz tedavisine yol açar. Son zamanlarda, Simonsick ve ark. Baltimore Boyuna Yaşlanma Çalışması'ndan yaşlı erkek ve kadınlardan oluşan bir kohortta yorgunluk ve anemiyi inceledi. Kadınlar için 12–12,9 g/dl ve erkekler için 13–13,9 g/dl Hb olarak tanımlanan subklinik aneminin bile yorgunlukla ilişkili olduğunu bildirmişlerdir. Ayrıca, yorgunluğun sonraki klinik anemi için öngörücü olduğunu da gösterdiler. Hb değerleri 13 g/dl'ye kadar olan yaşlı kadınlarda yaşam kalitesinin azaldığı gözlemi, postmenopozal kadınlarda anemi eşiğinin erkeklerdekine benzer olması gerektiğini ima eder. Tanı kriterlerinde böyle bir değişiklik, yaşlılarda hafif aneminin aynı aralıkta tanımlanmasına ve her iki cinsiyette de aynı kılavuzlara göre tedavi edilmesine izin verecektir. 

◉ UAA için tedaviler 

Şu anda, büyük ölçüde tek bir hedeflenebilir defisit tanımlanmadığından, UAA için bir fikir birliği optimal tedavisi yoktur. Halihazırda, epoetin alfa ve darbepoetin alfa gibi eritropoietin uyarıcı ajanlar (ESA), kronik böbrek hastalığı (KBH) olan hastalarda, diyaliz uygulanan hastalarda veya miyeloid olmayan maligniteleri olan hastalarda aneminin eşlik eden miyelosupresif etkisine bağlı olduğu hastalarda anemiyi tedavi etmek için kullanılmaktadır. kemoterapi. 60 yaş üstü anemisi olan hastaların retrospektif bir analizi, UAA'lı hastaların Hb, eGFR ve komorbiditeler için ayarlama yapıldıktan sonra uygun olmayan şekilde düşük EPO seviyelerine sahip olduğunu ortaya çıkardı. Gowanlock et al. 60 yaş üstü anemisi olan 570 hastada UAA'yı tedavi etmek için epoetin alfa kullanımının retrospektif bir analizini yaptılar. Diğer etiyolojilere (%22) göre UAA'da (%47) ve KBH'de (%54) Hb'de daha büyük bir artış gözlemlediler ve başlangıç EPO seviyesinin < 200 IU/L olduğunu bağımsız olarak tedavi yanıtını öngördüğünü buldu. Agnihotri ve ark. daha yaşlı (≥65 yaş; ortalama yaş 76.1 ± 7.2 yıl) anemili (Hb ≤ 11.5 g/dl) kadınlarda epoetin alfanın plaseboya karşı etkilerini incelemek için randomize kontrollü bir çalışma yürütmüştür. Epoetin alfaya randomize edilen hastalarda plasebo grubuna göre yorgunluk ve yaşam kalitesi iyileşmiştir ve elde edilen Hb, yorgunluk ve yaşam kalitesindeki iyileşmelerle doğrudan ilişkiliydi. Bu veriler, 65 yaş üstü hastaların ESA'lara oldukça duyarlı olduğunu göstermektedir.

Anemi ile önemi bilinmeyen idiyopatik sitopeninin UAA ile eşanlamlı olduğu öne sürülmüştür ve "Maggio ve ark." UAA'nın androjen üretimindeki yaşa bağlı değişikliklerin, düşük insülin benzeri büyüme faktörü 1'in ve düşük tiroid hormon düzeylerinin kümülatif etkilerinin bir sonucu olduğunu öne sürdü. Ancak şu anda UAA'nın kesin etiyolojisi konusunda bir fikir birliği yoktur. Bu tablodaki kriterler, Güralnik ve diğerleri tarafından yapılan makaleden sonra yayınlanan veriler kullanılarak biraz genişletildi. Ayrıca, hafif aneminin bile yorgunluk ve düşük yaşam kalitesi ile ilişkili olduğuna dair güçlü kanıtlara rağmen, tedavi seçenekleri konusunda bir fikir birliği yoktur.

"Guralnik et al." UAA'lı hastaların hipoksi veya eritropoietin (EPO) algılama yeteneğinde yaşa bağlı eksikliklere sahip olabileceğini ve sonuç olarak normal eritrosit üretimini sürdürmek için daha yüksek eritropoietin üretimi oranlarına ihtiyaç duyduğunu, Baltimore Longitudinal Study of Aging verileriyle desteklenen bir bulgu olduğunu öne sürdü. "Ferrucci et al." birçok anemik yaşlı insanda, yüksek inflamasyonun, kırmızı hücre üretimi ihtiyacını karşılamak için EPO'nun yeterince düzenlenmesini önleyebileceği ayrı olarak varsayılmıştır.

Hepsidin antagonistleri, hipoksi ile indüklenebilir faktör (HIF)-prolil hidroksilaz inhibitörleri (PHI'ler), dönüştürücü büyüme faktörü beta süper ailesi ligandları ve androjenler dahil olmak üzere UAA için birkaç potansiyel tedavi seçeneği önerilmiştir veya geliştirilmektedir. HIF-PHI'ler özellikle önemlidir. HIF yolu, düşük oksijene hücresel yanıtın kritik bir bileşenidir ve buna göre demir metabolizması ve eritropoezin düzenlenmesinde önemli bir rol oynar. HIF prolil hidroksilazlar (PHD'ler), HIF'yi çeviri sonrası olarak değiştirerek, proteazom tarafından parçalanmayı hedef alır; HIF-PHI'ler bu bozulmayı önler ve normoksi altında HIF aktivitesini arttırır. Enjeksiyon yoluyla verilen ESA'ların aksine, bu ilaç sınıfı, fizyolojik seviyelerde EPO üretimini uyaran küçük moleküller oral olarak verilir. Bir HIF-PHI, birden fazla ülkede kronik bir endikasyon (CKD) için onaylandığından, bu ilaç sınıfını UAA için aday tedaviler olarak değerlendirmek mantıklıdır. 

◉ Sonuçlar

Anemi 65 yaş üstü kadın ve erkeklerde yaygındır ve yaşla birlikte giderek daha yaygın hale gelir. Anemi, fonksiyonel kapasite ve yaşam kalitesinde azalma ve ayrıca tüm nedenlerden ölüm riskinin artmasıyla ilişkilidir. Yaşlı hastalardaki aneminin kabaca üçte biri açıklanamıyor (UAA). Anemi için WHO tanısal eşik değerleri en sık kullanılmasına rağmen, kanıtlar hem yaşlı erkeklerde hem de menopoz sonrası kadınlarda tek bir Hb < 13 g/dl kriterinin kullanımını desteklemektedir. Hafif anemi (Hb 11.0–12.9) bile kötü klinik sonuçlar, daha düşük yaşam kalitesi ve yüksek mortalite ile ilişkilidir. UAA şu anda anemi için tanımlanabilir nedenlerin dışlanmasıyla teşhis edilse de, UAA için tanı kriterleri açıkça tanımlanmıştır ve UAA hasta popülasyonunda önemli fonksiyonel düşüş, morbidite ve mortalite görülmektedir. Kısmen UAA'nın etiyolojisi konusunda fikir birliği olmaması nedeniyle, şu anda tedavi seçenekleri son derece sınırlıdır. Bu son derece yaygın durumun tedavisi için yeni tedaviler şu anda geliştirilmektedir. Son olarak, tüm yaşlı hastalarda, özellikle anemiden muzdarip olanlar olmak üzere, sağlık hizmeti sağlayıcıları tarafından, anemili yaşlı hastalarda fonksiyonel eksiklikleri ve fonksiyonel kapasitedeki değişiklikleri belirlemeye yardımcı olacak standart araçlar kullanılarak fonksiyonel kapasite ve yaşam kalitesinin rutin olarak değerlendirilmesini şiddetle tavsiye ediyoruz. 

Jack Guralnik MD, PhD; William Ershler MD; Andrew Artz MD; Alejandro Lazo-Langner MD; Jeremy Walston MD; Marco Pahor MD; Luigi Ferrucci MD, PhD; William J. Evans PhD

DISCLOSURES 

J Am Geriatr Soc. 2022;70(3):891-899. 

KAYNAK https://www.medscape.com/viewarticle/970270_1