GÜN EKSİLMESİN PENCEREMDEN

Ne doğan güne hükmüm geçer, 

Ne halden anlayan bulunur; 

Ah aklımdan ölümüm geçer; 

Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.

Ve gönül Tanrısına der ki:

Pervam yok verdiğin elemden;

Her mihnet kabulüm, yeter ki 

Gün eksilmesin penceremden!