Malign nefroskleroz

Sistolik basıncın >200 mm Hg'den, diastolik kan basıncı >120 mm Hg olan hipertansiyon (malign hipertansiyon) hastalarında saptanan bir olgudur. Hastalarda proteinüri, hematüri, papilödem, ensefalopati, kardiyovasküler anomaliler ve son aşamada böbrek yetmezliği belirlenir. Plazma renin, angiotensin ve aldosteron seviyeleri hızla artar. Hızlı anti-hipertansif girişimler ile hastaların %75'inde yaşam süresini uzatır. Daha önce normotansif kişilerde ortaya çıkabilirken, çoğu olguda benign esansiyel hipertansiyon öyküsü vardır. Renal hipertansiyonun önemli sonuçlarından biridir. 

• Patogenez: Damarlardaki ilk değişikliklere neden olan patolojileri (örneğin, uzun süreli benign hipertansiyon, arteritler, koagülopati, vb.) izleyen endotel hasarı, trombositlerde yapışkanlığın artışı ve artmış vasküler geçirgenlik gibi olumsuzluklar, damar çeperlerinde fibrinoid nekroz ile intravasküler tromboza yol açar. Bu süreç renin-angiotensin sistemini ve öteki vazokonstriktif sistemleri (örneğin, endotelin) uyarılmasına, aldosteron etkisiyle tuz ve su) retansiyonuna neden olarak renal iskemiye neden olur; sürekli artan kan basıncıyla kısır döngüyle böbrek yetmezliğine dek ilerleyebilir. 
• Morfolojik değişiklikler: Arteriollerde fibrinoid nekroz, hiperplastik arteriyopati (soğan kesiti görünümü), nekrotizan glomerülit ve glomerüler trombotik mikroangiopati öne çıkar.